صحبت از تصمیم بزرگی بود که یک نفر گرفته بود و طبق معمول همیشه از بیرون داشتیم قضاوت میکردیم که درست بوده یا نه.بحث کشیده شد به زندگی های خودمون.که چقدر جرات داشتیم پای انتخاب هامون بایستیم.یا اصلا خودمون تصمیم گرفتیم یا از ترس سرزنش بعدش سپردیم به بقیه تا به جامون انتخاب کنن و حالا ما فقط بهشون بتوپیم که زندگی من حاصل تصمیم اشتباه شما بوده.
من به شخصه آدم تصمیم بزرگ نیستم.حتی توی تصمیمای کوچیک هم نیاز با تایید خیلی آدم دارم.خیلی اشتباه اینجوری زندگی کردن.خیلی.
درباره این سایت